قله کلکچال - ۲۱ دی ۹۵

حدود ساعت 4/5 درب پارک جمشیدیه از خودرو  آقای مهروانی پیاده شدیم  و  در حالی به  سمت ابتدای مسیر حرکت کردیم که هوا چندان که از زمستان انتظار می رفت سرد نبود  ،  و وجود گودال های کوچک و بزرگ اب روی زمین  که یخ نزده بود  نشانه خوبی برای این گفته من بود . 

شب قبل بارندگی شده بود و  کف خیابانها را خیس کرده بود . به تدریج که بالا می رفتیم  خیسی زمین  جای خود رو به  پوشش برف دادند . 

ابتدای مسیر حرکت  با سرعت نسبتا زیادی  شروع شد و این باعث شد لباس های زیر بر اثر تعرق خیس  شود . 

در برنامه های زمستانی نوع پوشاک مورد استفاده و  سرعت حرکت باید به گونه ای تنظیم گردد که از این کار جلوگیری شود . چه بسا با خیس شدن لباسها و  عوض شدن شرایط جوی و همین طور نبود امکان تعویض لباس باعث دردسر و یا حتی سرمازدگی کوهنورد  گردد . 

گاه و بی گاه  نفراتی را در مسیر می دیدیم که  عمدتا در حال بازگشت بودند  . و با خود  فکر می کردم این آدم ها ساعت چند بالا رفتن که الان در حال بازگشت اند . 

هوا هنوز روشن نشده بود  که به اردوگاه  کلکچال رسیدیم  ، در پناهگاه  بسته بود .  تنها جای خشکی که می شد  استفاده کرد  داخل دستشوئی بود .  آنجا چائی درست کردیم و سر پا صبحانه ای خوریدم . 

توقف ما تا  فجر آفتاب  طول کشید  و پس از آن  به سمت گردنه کلک چال و  مسیر دشت پیاز حرکت کردیم . 

در همان ابتدای مسیر یک کوهنورد که خودش را کامروز معرفی کرد به ما ملحق شد و در ادامه مسیر با ما همراه شد . او عضو باشگاه خانه کوهنوردان تهران بود . 

کس دیگری در مسیر نبود  . به مرور بارش برف شروع شد  به همین خاطر مجبور شدیم  لباس های گرتکس را بپوشیم . 

روی گردنه  که رسیدیم  با راهنمائی آقای هوشیاری به سمت مسیر تابستانی دشت پیاز رفتیم . 

من تا حالا از اینجا به توچال نرفته بودم و هیچ شناختی از این مسیر نداشتم  ، قبل از ان فکر می کردم باید از قله  کلکچال به سمت  توچال خواهیم رفت . 

مسیر شیب زیادی داشت و مملو از برف تازه بود . از دید  من این جا می توانست  خطرناک  یا دست کم با برفکوبی خیلی زیادی همراه باشد . با توجه به  شدت گرفتن وزش باد و  بارش گاه و بی گاه برف پیشنهاد دادم که از ادامه این مسیر منصرف شده و با صعود همان شینی که مسافت زیادی آنرا تراورس کرده بودیم به سمت قله کلک چال تغییر مسیر دهیم .  دلیل آنرا  هم در کف دره  منهی به دشت پیاز به دوستان نشان دادم .  در چند نقطه از این مسیر بهمن هایی کوچک  و درشتی در روزهای قبل سقوط کرده بود  و توده زیادی برف روی هم جمع شده بود . اگر شب قبل بارش قابل توجهی داشتیم  بطور حتما این مسیر می توانست  بی نهایت خطرناک باشد . بااین حال برف کوبی ان سخت بود  و ادامه مسیر با مه ، باد  و بارش برف و همین طور وضعیت نفرات  را به صلاح ندیدم . 

در کنار سنگی روبرو به گوسفند سرای که در دره وجود داشت  توقف کردیم  . کف دره جوی آب روان بود . 

چائی و مقداری مواد  خوراکی خوردیم و  مسیر کلک چال را با صعود  ان شیب نسبتا تند  در پیش گرفتیم . هر چند با برف کوبی همراه بود ولی به مرور از حجم برف انباشته شده  کم و  نهایتا بعد  از ساعتی تلاش به مسیر نرمال کلکچال رسیدیم . در این بین بارش برف و باد ما را همراهی می کرد .  گاهی قطع می شد و هوا باز می شد و مجددا  با سر رسیدن توده ابری سیاه بارش از سر گرفته می شد . 

با رسیدن به مسیر کلکچال من چند عکس  در تلگرام گروه فرستادم  .  قبل از ما دو نفر دیگر به سمت قله رفته بودن .  

ما هم نهایتا در ساعت  یک ظهر روی قله قرار گرفتیم در حالی که بارش و  باد همچنان ادامه داشت . 

پس از صعود قله به اردوگاه باز گشتیم  ، تعداد خیلی کمی کوهنورد  در انجا بودند  و در کل امروز کلکچال خلوت بود . 

پس از صرف نهار و ساعت 16/26 انجا را به سمت  محل پارک خودروها ترک کردیم .  و نهایتا یک ساعت بعد  درب پارک جمشیدیه بودیم . 

تشکر می کنم از آقای مهروانی برای زحمت حمل و نقل ما همین طور از جناب هوشیاری که  باعث اجرای این برنامه شد . و  خوشحال شدم از آشنائی با دوست خوبمون آقای کامروز کلاهی .