صعود به قله وردیج - ۱۵ بهمن ۹۵
گزارش برنامه 15 بهمن 1395
قله وردیج 2290 متر از مسیر آبشار تهران
ساعت 5/30 به تقاطع اتوبان همت و خیابان ولی عصر رسیدم هوا سرد بود و انگشتای اسیب دیده من باز هم درد گرفته بودن .
دقایقی گذشت تا اینکه دوستان با دو خورو به محل رسیدند با اونا همراه شدم ، آقای دلشاد زحمت کشیده بود.
به پای کار برنامه آمدیم ، آرزو خانم هم که برای اولین بار تصمیم به کوهپیمائی گرفته بود به ما ملحق شدند .
بعد از پارک خودرو ها در پارکینگ محوطه پارک تفرجگاه آبشار تهران ، ساعت 6/5 با سرقدمی آقای هوشیاری حرکت کردیم . ارتفاع مبدا صعود 1540 متر بود .
ابتدای مسیر از داخل پارک شروع شد و هوا رو به روشنی بود بادی نمی وزید و کوه مورد نظر برف چندانی هم نداشت به همین خاطر ضرورت استفاده از گتر رو منتفی می کرد .
از همان ابتدای کار عکاسی و فرم های عکاسی سوژه خوبی شده بود برای خندیدن دوستان .
نفراتی کم و بیش در مسیر رفت و آمد می کردند . ساختار کوه بیشتر تپه ای بود که به راحتی روی اون تا قله جاده کشیده بودند . در واقع اینجا محل مناسبی است برای کسانی که قصد دارند برنامه های کوتاه تمرینی بخصوص در وسط هفته انجام دهند .
حرکت به کندی ولی همراه با گپ و گفتگو انجام می گرفت . و با بالا آمدن آفتاب از سردی هوا به طور محسوسی کاسته شد .
بین مسیر چند جا برای استراحت های چند دقیقه ای توقف کردیم و بلاخره ساعت 9/30 به قله 2290 متری وردیج رسیدیم .
جناب دلشاد که اشنائی بیشتری با قله های اطراف داشتند آنها رو معرفی می کردند .
وزش باد بیشتر شد و بعد از عکاسی کمی پائین تر از قله برای صبحانه توقف کردیم ( البته من از صبحانه حرف می زنم شما نهار تصور کنید )
سفره به کیفیت برنامه جمعه قبل پهن شد و هر کسی هر چی که در کوله داشت در طبق خوردن رو کرد . امروز خانم هوشیاری و آقا حمید زحمت کشیدند املت درست کردن که بی نهایت هم خوشمزه بود .
جناب جلالی زحمت چائی رو کشید هر چند چند فلاکس چایی پر داشتیم و آرزو خانم هم با ساندویچ های خوشمزه ای که درست کرده بود اولین صبحانه کوهستان خودش رو دشت کرد .
خلاصه منوی توی سفره امروز رو نمی شد در هیچ جای دیگه ای پیدا کرد . جای دیگر دوستان سبز سبز .
این ضیافت تا ساعت 11 که به سمت پائین حرکت کردیم ادامه داشت .
ساعتی بعد هم در قسمتی از مسیر برای خوردن میوه توقف کردیم .
و نیم ساعت بعد از ان هم در کنار خودروها بودیم . ساعت الان 14 شده بود که سوار خودرو ها شدیم و هر کس به سمت ماوای خویش حرکت کرد .
با تشکر از همه دوستانی که شرکت کردند و امیدورام همواره شاد و تندرست باشید .
روز خوب
دوستان خوب
و یک برنامه به یادماندنی .
